‌آیین‌نامه اجرایی قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی

فوریتهای پزشکی به مواردی از اعمال پزشکی اطلاق میشود که بایستی بیماران را سریعاً مورد رسیدگی و درمان قرار داد و چنانچه اقدام فوری به عمل نیآید‌ باعث خطرات جانی، نقص عضو، یا عوارض صعب‌العلاج و یا غیر قابل جبران خواهد شد.

از نظر این آئین‌نامه فوریتهای پزشکی (‌اورژانس) شامل موارد زیر می‌شود:
۱ – مسمومیت‌ها.
۲ – سوختگی‌ها.
۳ – زایمان‌ها.
۴ – صدمات ناشی از حوادث و سوانح و وسائط نقلیه.
۵ – سکته‌های قلبی و مغزی.
۶ – خونریزی‌ها و شوک‌ها.
۷ – اغماء.
۸ – اختلالات تنفسی شدید و خفگی‌ها.
۹ – تشنجات.
۱۰ – بیماریهای عفونی خطرناک مانند منژیت‌ها[مننژیت ها].
۱۱ – بیماریهای نوزادانی که نیاز به تعویض خون دارند.
۱۲ – سایر مواردی که در شمول تعریف ماده ۱ قرار می‌گیرد.

بیمار مشمول این آئین‌نامه شخصی است که طبق تعریف فوریتهای پزشکی (‌اورژانس) احتیاج به کمک فوری دارد.

کلیه بیمارستانها، اعم از دولتی و غیر دولتی در تمام اوقات شبانه ‌روز و نیز درمانگاهها و سایر موسسات درمانی در ساعات فعالیت طبق پروانه تأسیسی که از ‌وزارت بهداری سابق دریافت داشته‌اند مکلف به پذیرش بیمارانی که مشمول فوریتهای پزشکی هستند می‌باشند.

در مناطقی که مراکز اورژانس وجود دارد و به نجوی[نحوی] از موارد فوریتهای پزشکی اطلاع پیدا می‌کند مسئولیت مستقیم انتقال بیمار به مراکز درمانی با مراکز اورژانس ‌می‌باشد.
تبصره – ‌همه افراد مکلفند به محض مشاهده هر گونه موارد اورژانس در صورت دسترسی به مرکز اورژانس از طریق تلفن و سایر وسائل ارتباطی فوراً مورد را به آگاهی‌ نزدیکترین مرکز اورژانس برسانند و در صورت عدم دسترسی به واحد اورژانس نسبت به انتقال بیمار اورژانسی به نزدیکترین مراکز درمانی اقدام نمایند.

(اصلاحی ۱۳۷۸/۰۲/۱۹)- مراکز درمانی دولتی و غیردولتی موظفند در موارد فوریتهای پزشکی بدون تامل و اتلاف وقت و دریافت وجه اولیه (ودیعه)، با استفاده از همه وسایل و امکانات موجود نسبت به ارایه درمانهای لازم بیماران اقدام نمایند. بدیهی است پس از تثبیت وضعیت بیمار، مراحل عادی پرداخت هزینه باید طبق تعرفه های مصوب انجام گیرد.

تبصره ۱ (اصلاحی ۱۳۷۸/۰۲/۱۹) – در مواردی که طبق تشخیص کارشناس دانشگاه یا دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، بیمار استطاعت مالی نداشته باشد یا اینکه به هر دلیلی پرداخت هزینه های انجام شده ممکن نشود، تمام یا قسمتی از هزینه درمان توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ظرف مدت سه ماه پرداخت خواهد گردید و بیمار یا اولیای قانونی وی مکلف می‌باشند مابه التفاوت هزینه پرداختی وزارتخانه یاد شده را به واحد درمانی بپردازند.

تبصره ۲ (الحاقی ۱۳۷۸/۰۲/۱۹) – هزینه های ناشی از اجرای این آیین نامه براساس پیشنهاد کارشناسی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در بودجه کل کشور منظور خواهد شد.

(منسوخه ۱۳۷۸/۰۲/۱۹)- در صورتیکه بیمار اورژانس در واحدهای درمانی غیر دولتی تحت مداوا قرار گیرد هزینه درمان توسط بیمار طبق تعرفه خدمات درمانی پرداخت خواهد شد.

تبصره – ‌در موارد استثنائی که بیمار استطاعت پرداخت کامل هزینه درمان خود را نداشته باشد طبق نظر کارشناسی مددکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ‌حداکثر تا ۸۰% کل هزینه توسط آن وزارتخانه پرداخت خواهد شد. بدیهی است مابه‌التفاوت پرداختی وزارتخانه مذکور را خود بیمار باید به واحد درمانی‌مربوطه بپردازد.